Fyodor Dostoyevski

Hele beyninin birden bulutlandığı, vücudunda duygu adına bir şey kalmadığı bir sırada bu kadar kurnazlığı nasıl düşünebildiğine bir türlü aklı ermiyordu.

onun, Raphaerin Madonna’sını andıran küçücük bir yüzü var. Gerçekten de, Sikstin manastırındaki Madonna’nın yüzü hayalidir

Odanın arka köşelerinden birine delik deşik bir çarşaf gerilmişti

İnsan denilen şu aşağılık yaratık neye alışmıyor ki.

Tuzu benden, ekmeği senden; herkesin tütünü de kendinden…

Bunlar henüz çiçekleri, asıl meyveleri sonra gelecek...

Ya sevgiden başka saygı da olmazsa

Ya da büsbütün yaşamaktan vazgeçmeli, kesin olarak, olduğu gibi kadere boyun eğmeliyim! Her türlü çalışma, yaşama ve sevme haklarından vazgeçerek içimde bulunan bütün tutkuları boğmalıyım!”

Tıpkı bir civcivin yumurtadan baş vermesi gib

Ama kardeş, doğayı düzeltirler, bir yön verirler... Böyle olmasa, insan kör inançlar okyanusunda boğulup giderdi