Belki yeniden düşünmek doğru olacak. Böyle yaşamam gerekmiyor. Her an bir korku, bir kabulleniş ve aynı çizgide tutunma savaşı. Her şeyi en baştan mı ele almak gerekir, böyle yapmanın yararı yok, geriye gidip bu çizginin üstünde başladığım noktaya ulaşmak mümkün olmadıktan sonra. Oraya ulaşsam bile biliyorum, o noktada kendimi bulurum ve kendimle karşılaşmaya tahammül edemem. Peki, daha geriye gitsem? Kendimi bulacağım yine, başka bir formda, başka bir kişi olarak aynı çizginin üstünde bir şeyler yaparken. Hatanın ortaya çıktığı noktayı, yeri, günü ve yılı bilmiyorum. Ortaya çıktığında bir hata mıydı bunu da bilmiyorum. Hatayı bile bilmiyorum.