Pərinuş Sənii

– Axı sən onların evində, həyatlarında nə gördün ki, xoşuna gəlmədi?

– Yəni sən anlamadın?

– Yox!

– İndiyə kimi onların evində balaca bir kitabxana görmüsən, ya hansınınsa əlində bir kitab görmüsən? Bir elmi, mədəni, ya incəsənət əsərlərindən danışdıqlarını eşitmisən?

Qardaş, qızın zatı gərək yaxşı ola. Məsələ hicabda-zadda deyil. Əgər pis olsa, çadranın altından da min dənə iş görə bilər. İndi ki Tehrana gəlmisən, gərək tehranlılar kimi yaşayasan.

– Doğru deyirsiniz? Dərs oxumağa qoyarsınız?

Onu gülmək tutmuşdu. Özündən razı halda dedi:

– Əlbəttə, düz deyirəm. Bu, sənin haqqındı. Heç kimə buna görə təşəkkür etmə. Adam düz olduğunu fikirləşdiyi hər şeyi etməlidir.

Bunlar həyatın gerçəkləridir. Hökumət sistemləri yazıq milləti istismar etməklə, öz qüdrət və sərmayələrini çoxaltmaqla onların zəhmətlərinin mənfəətini öz ciblərinə doldurur. Bu ədalətsizliyin ucbatından xalqlar əziyyət çəkir.

– Əlbəttə, sizlər gərək savaşasınız. Çünki bu məmləkətin bütün xeyrini siz görürsünüz. Bizsə ögeyik. Pul, məqam, hörmət, rahat yaşayış sizlərindir. Amma mənim uşağım kimi istedadlı, bacarıqlı, dərs oxuyan, təhsilini davam etmək, işləmək istəyən uşaqların bu ölkədə haqqı yoxdur.

ndə sevindim. Fikirləşdim ki, orada yas mərasimi var. Uşaqlar narahat olar deyə

İndi mən marafona başlamış yarışçı idim, həyat boyu qaçırdım.

Düşmənlərin tənəsindən qorxum yox,

Məni dostların rəhminə möhtac eləmə.

Dedi ki, həyat sözdən başqa bir şey deyildi. Ya ölüm arzusu, ya arzu ölümü.

Sevinirdim, amma birdən yadıma düşdü ki, bəzən “azad” olmağı həyatdan azad olmaq anlamında deyirdilər.