Suzan Vajs Bauer

Nakon što ga je prvosveštenik Vasilije uverio u to da zemljotres nije bio posledica osude Gospodnje, već delo samog đavola kako bi se crkva omela u svojoj nameri da razreši spor, car Konstantin I Veliki je odgovorio da bi episkopi trebalo da se upute u pravcu grada Nikeje u koji su i stigli krajem proleća 325. godine, veoma raspoloženi za nastupajuću raspravu.

Naime, 325. godine u Nikeji je došlo do susreta hrišćanske crkve i zapadnjačke svetovne vlasti.

Upućeni od vodećih episkopa, kao i samog cara, da zauzmu antiarijanski stav, crkveni velikodostojnici okupljeni u Nikeji došli su do formulacije koja se i dan-danas koristi u hrišćanskoj crkvi. U pitanju je Simvol vere

je to definicija kojom je, zahvaljujući njenom nedvosmislenom insistiranju na Hristovoj božanskoj prirodi, bilo potpuno odbačeno Arijevo učenje.

Koristeći hrišćanstvo kao oružje u svojim rukama, Konstantin I Veliki ga je istovremeno i menjao.

Nakon što su njegovo učenje odbacili učesnici Nikejskog sabora, Arije se dao u beg te je skrovište pronašao u Palestini koja se nalazila na istočnim obodima Carstva. Arijanstvo nije iščezlo. Ono je preraslo u jaku i nezadovoljnu nezvaničnu skupinu. Naime, rođena sestra cara Konstantina I Velikog postala je jedna od najuglednijih ličnosti koja se priklonila Arijevom učenju i odbila da se povinuje bratovljevom nalogu da prihvati Simvol vere kao jedino i isključivo prihvatljivo hrišćansko stanovište.18

Carstvo u doba dinastije Jin bilo je mlado i postojalo je tek nekih pedesetak godina. Tokom čitavog niza vekova vladari iz drevne dinastije Han teškom mukom održavali su na okupu kineske provincije. Tadašnja kineska država je podsećala na Rimsko carstvo koje se nalazilo na zapadu. Međutim, oko 220. godine carstvo dinastije Han pokleklo je usled brojnih pobuna i nemira. Carstvo je bilo podeljeno na tri dela – Cao Vei, Šu Han i Dong Vu – koja su sva bila nestabilna, neprestano se boreći za uspostavljanje prevlasti nad onim drugim.

Njegov omiljeni način zabavljanja podrazumevao je da na zabavu u palatu pozove grupu državnih zvaničnika koje bi opio, dok su u blizini stajali evnusi brižljivo zapisujući sve što su oni u takvom stanju izgovarali. Narednog jutra on bi sve te državne zvaničnike, iscrpljene i mamurne, ponovo okupio kako bi ih kaznio zbog svega onoga što je bilo rečeno tokom prethodne noći.2

Simo Jan uzeo je kao svoje zvanično vladarsko ime Vudi te je postao osnivač nove dinastije Jin.

Godine 280. celokupna Kina bila je ujedinjena pod vlašću dinastije Jin