'Ingrid de Vries is mijn literaire ontdekking van het jaar! Haar proza is kaml en empatisch, maar tegelijkertijd loeispannend. De violist verdient een groot publiek.' — Hanna Bervoets
Laurens heeft tal van redenen om aan zijn ouderlijk huis te willen ontsnappen. Hij vindt een toevluchtsoord bij Guido, die hem kennis laat maken met de viool. Laurens blijkt een groot talent en besteedt al zijn vrije uren aan de muziek. De band met Guido wordt intenser en als muzikant wordt hij steeds beter. Met de toelating tot het conservatorium kan Laurens eindelijk zijn eigen weg inslaan, los van iedereen. Guido blijft decennialang reikhalzend uitkijken naar een weerzien. Tot hij besluit niet langer af te wachten en Laurens een bezoek te brengen. Maar Laurens is ziek.
‘Ingrid combineert een fantastische fijngevoeligheid met de frisheid van een verse schrijfster. Ze is jeugdig en wijs tegelijk, wat een verhaal oplevert dat nog dagen zachtjes in je hoofd en je hart door blijft fluisteren.’ — Jowi Schmitz
'Dit verhaal […] dwong bewondering af.' — Rik van de Westelaken
Kim Putters over Water val: 'Bij Water val heb ik een traan moeten laten. In dat verhaal komt alles samen.'
