Milena'ya Mektuplar

İki şey bekliyorum sizden: Ya sürecek sessizliğiniz, bu demektir ki: “Üzülme, iyiyim.” ya da yazacaksınız bana.

Düşsüz uykular gibi ağır, can-sıkıcı, yorucu

Bahçenin bir köşesinde açılır kapanır sandalyelerden biri dursa diyorum, yarı gölgelik bir yerde.

“Bugünlerde biraz soluk alıyorum”

eski, geçmiş bir anı bu, yenilenmemeli, gömülü kalmalı.

İki şey bekliyorum sizden: Ya sürecek sessizliğiniz, bu demektir ki: “Üzülme, iyiyim.” ya da yazacaksınız bana.

Sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla.’ dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki.

Gücüm yetmez ki; paltom ağır gelirken, nasıl taşırım koskoca dünyayı sırtımda?

Ne yazık ki insan kendini sözcüklerin içine olduğu gibi koyamıyor; koyabilse ne iyi olurdu, karşı gelindi mi, sözcük savunurdu kendini ya da yok olurdu...

şu yeryüzünde sen varsın, şükrediyorum buna, seviniyorum.