Milena'ya Mektuplar

İki şey bekliyorum sizden: Ya sürecek sessizliğiniz, bu demektir ki: “Üzülme, iyiyim.” ya da yazacaksınız bana.

Düşsüz uykular gibi ağır, can-sıkıcı, yorucu

“Bugünlerde biraz soluk alıyorum”

Bahçenin bir köşesinde açılır kapanır sandalyelerden biri dursa diyorum, yarı gölgelik bir yerde.

Pusu kurmuş yerçekimi beni büsbütün dibe çekerse, o başka. Ama başaramayacak, sen varsın

Oysa hayvanlar gibi severiz de düşüncesizliği

Dayanılmayacak gibi olan yaşam değilmiş meğer

duygularımı, gücümü böylesine harcıyorum da, gene ölmüyorum

kişi yaşarken bile ölebilir.”

“Napoleon, Rus savaşına hazırlanırken, savaşın biteceğini bilseydi ne yapardı?” diyorum

Ani jedine slovok tere by nebylo velmi dobre uvazenos . Her sözün üstünde çok önemle durulmuştur elbet

Yeryüzünde en suçsuz nesne uyku, oysa en suçlu varlık insan!

Bu bütünün ayakta durmasını önemli bulan biri varsa, yardım etsin bana, azaltsın yükümü. Belki yaşamını sürdürürüz biraz daha.”

Beni üzen hastalığınız değil. Anılarıma dayanarak kendimi inandırmaya çalışıyorum, o duygulu inceliğinizin yanında köylülere özgü bir esenliğiniz var sizin. Onun için de olmaz diyorum; bu bir uyarı belki. Yoksa ciğeriniz hasta değildir. Beni asıl üzen, düşündüren şey, bu hastalığın nedeni.

Ben burada iyiyim. Bu ölümlü dünyada daha çok bakımı taşıyamaz bedenim

­da güneşle burun burunayım

Yeryüzünde en suçsuz nesne uyku, oysa en suçlu varlık insan!

Bütün bunlar bir yana, sizin her şeyden önce bir bahçede uzanıp hastalığınızın -hele gerçek değilse bu hastalıkelinizden geldiğince tatlı yanlarından yararlanmanız gerekir! İnanın bana, çoktur tatlı yanları.

Erkekler daha çok acı çekiyor. Şöyle de diyebiliriz: Bu işlerde erkeklerin daha az karşı koyma güçleri var. Oysa kadınlar, suçları olmadan acı çekerler. “Ellerinde olmadan” değildir bu acı çekiş,

Kimi ay vereceğim para yetmeyebilir belki ama çok az olacağı için bu, eksik kalanı güçlük çekmeden tamamlayabilirsiniz. Övecek değilim bu buluşumu. Ama bunu, vereceğiniz kararla siz tanıtlayacaksınız. Böylece öteki düşünülerim için vardığınız yargıların da yerinde olup olmadığını anlamış olacağım.
Kafka