Herkes İçin İktisat

İktisat ekollerinden hiçbiri tarafsız ya da nesnel olduğunu iddia edemez

Ekonomi” dediğimiz şey, insanoğulları ile kızlarının mallarla hizmetleri üretmek ve ardından da ürettikleriyle ne yapacaklarına karar vermek için birlikte çalışmasından başka bir şey değildir

Şirketler, etkin bir şekilde ve acımasızca sığ bir özel amacın peşinden koşan büyük bürokrasilerdir: Hissedarların servetini azamileştirme.

Sosyalizmde ekonomik kararların özel işletme sahiplerinin çıkarları doğrultusunda değil, doğrudan doğruya halkın çıkarlarına göre alınacağı farz edilir.

Neoliberallerin sosyal programlarda (özellikle de gelir güvencesi programlarında) kesintiler yapmaları ve bu programları karşılamakta kullanılan vergileri düşürmeleri, otomatik dengeleyicilerin gücünü azaltarak ekonomiyi zincirleme tepkime şeklinde gelişen durgunluk karşısında daha savunmasız bırakmıştır.

Devlet, durgunluk sırasında istihdamı ve üretimi canlandırmak amacıyla kamu harcamalarını artırabilir.

Ekonomideki bütün sektörlerin açıklarını aynı anda azaltmaları mümkün değildir. Eğer (belki de hatalı muhafazakâr tavsiyeyi takip ederek) bunu yapmaya kalkışırlarsa, sonuçta ortaya (harcamaların hızla ve şiddetle düşmesinden kaynaklanan) derin bir durgunluk çıkacaktır. Gelirle harcama arasındaki genel denge nihayetinde tekrar sağlanacaktır, ancak çok daha düşük bir gelir ve istihdam düzeyinde. Kendi kendini baltalayan bu sonuca TUTUMLULUK PARADOKSU denir: Harcamalarını azaltarak tasarruflarını artırmaya çalışan ekonomi oyuncuları (tüketiciler, işletmeler ya da devletler), harcama kesintilerinin sebep olduğu durgunluğun sonucunda daha düşük tasarruflarla karşı karşıya kalabilirler.

yeni bir alışveriş merkezinin inşaatını üstlenen bir müteahhit, mağazalarda çalışacak kişiler dikkate alındığında merkezin 500 kişiye iş olanağı sağlayacağını iddia edebilir. Ancak, bu iddia hatalıdır. Bölgenin temel sanayileri genişlemediği sürece genel tüketici harcamaları artamaz. Yeni alışveriş merkezi, tüketicileri bölgedeki mevcut perakende satış mağazalarından uzaklaştırarak kendine çekebilir, ancak yeni alışveriş merkezinde yaratılan her istihdam, başka bir yerlerde istihdam kaybı olması anlamına gelecektir.

Küresel ticarette “kendi başının çaresine bakmak” (dolayısıyla ithalatını karşılamak) için bir ekonominin ticarete konu olan çeşitli ürünleri rekabetçi şekilde üretebilmesi gerekir. Keza, ticarete konu olan sanayilerden oluşan bir çekirdeğin bulunması, gerek ihracat pazarlarına girebilmek, gerekse bir bölgenin ya da ülkenin sağlıklı, sürdürülebilir bir ekonomiye sahip olması için bir ön koşuldu

Tanınmış kalkınma iktisatçıları (örneğin Joseph Stiglitz –yukarıdaki kutuya bakınız), yoksul ülkelere verilen çoğu neoliberal tavsiyenin son derece yanlış olduğunu artık kabul ediyorlar.