Namık Kemal

Kim bilir! En güzel çiçeklerin arasında bile yılan dolaşmıyor mu?
Rabbim! İnsanın yüzü gibi gönlünü de görünebilir yaratsaydın, ne olurdu?

Ben gönlümü gözlerinin önüne serebilirim. Ancak, içindeki sırrı sen görebilir misin, bilemem!

seni gördüğümde gönlümden neler geçtiğini biliyor musun? Gözümü yumup açıncaya kadarki sürede bütün ömrüm yitip gidiyor sanıyorum...

en güneş gibisin. Yüzüne baktıkça gözlerimi kamaştırıyorsun. Ben, gölge gibi senin ayağının altında sürünüyorum!

Düşman silahını vatanıma çevirsin de, karşısında önce benim göğsümü bulmasın? Ne mümkün? Ne mümkün, vatan tehlikede bulunsun da, ben evimde rahat oturayım? Nasıl olur da, devlet yerinden oynasın da ben mıhlanmış gibi burada kalayım? Nasıl olur da, vatan sevgisi her şeyden kutsal olsun da, ben yalnız senin sevginle uğraşayım?

Vatan! Vatan! Vatan tehlikede diyorum... İşitmiyor musun? Beni Allah yarattı, vatan büyüttü.

Vatan ki, kırk milyon can besliyor; hâlâ uğrunda isteyerek can verecek kırk kişiye sahip olmamış!

Emelimiz, düşüncemiz vatanın ikbal-i vatandır.
Serhadimize kale bizim beden toprağımızdır.
Osmanlılarız ziynetimiz kanlı kefendir.
Kavgâda şehâdetle bütün murada ereriz biz!
Osmanlılarız, cân veririz, nâm alırız biz!
Kan ile kılıçdır görünen bayrağımızda.
Cân korkusu gezmez ovamızda, dağımızda.
Her köşede bir arslan yatar toprağımızda.
Kavgâda şehâdetle tam murada ereriz biz!
Osmanlılarız, cân veririz, nâm alırız biz!
Osmanlı adı her duyanı titretir;
Ecdâdımızın heybeti ma’rûf-ı cihandır.
Fıtrat değişir sanma, bu kan yine o kandır!
Kavgâda şehâdetle bütün murada ereriz biz.
Osmanlılarız, cân veririz, nâm alırız biz.
Top patlasın, âteşleri etrâfa saçılsın.
Cennet kapısı cân veren kardeşlere açılsın.
Dünyâda ne bulduk ki ölümden de kaçılsın.
Kavgâda şehâdetle bütün murada ereriz biz!
Osmanlılarız, cân veririz, nâm alırız biz!

Divan-ı harp! O, hiç sizin gibi düşünmedi. O zamanki Divan-ı harplerin üyelerini bilirsiniz... Hani bir rütbe üstündeki subaya çubuk doldurarak, ayak öperek, dayak yiyerek yetişen ağalar! Çocuğun bir mahkemede asker kaçağı gibi, vatan haini gibi kurşuna dizilmesine karar verdiler.

Hem de ne kadar sevdim, bilemezsiniz. Vatanım kadar dersem yalan olur ama... Zekiye kadar desem, ona da siz inanmazsınız... Canım kadar... Değil, çünkü can, gözüme pek kıymetsiz görünüyor... Buldum kumandanım; babam kadar... Gerçekten babam kadar severim.